Na meer dan een jaar gelopen te hebben met een, naar ik dacht een baarmoederverzakking, ging ik naar de huisarts en die verwees me door naar een gynaecoloog. Een paar dagen na mijn 50e verjaardag kon ik bij de gynaecoloog terecht. De gynaecoloog zag bij mij een flinke voorwand- en baarmoederverzakking. Ik heb 3 weken een ring geprobeerd, maar dat was geen succes. Toen de gynaecoloog tijdens de controle hoorde van mijn heftige menstruaties, veel bloedverlies en stolsels, gaf hij nadat hij een inwendig onderzoek had gedaan, het advies om de baarmoeder te verwijderen tijdens de voorwandplastiek die hij adviseerde.
OK
Op 28 maart 2011 was het zover. Ik moest om 9 uur in ziekenhuis zijn en ging om kwart over 10 naar de OK. Er werd een ruggenprik gezet en met een klein roesje heb ik de operatie een beetje mee gekregen. De gynaecoloog heeft onderin de vagina de wand opengeknipt om zo bij de blaas te komen en de ophangbanden, bretels zoals hij ze noemde, zijn ingekort en weer in mijn bekkengebied vastgezet. Hierna heeft hij vaginaal, met veel moeite, de baarmoeder er uitgehaald. Die was erg groot vanwege de cystes en poliepen, die op de echo niet allemaal gezien waren. De baarmoederverwijdering lukte en ik heb mijn baarmoeder nog mogen zien! Wat een ding zeg! Ik werd naar de uitslaapkamer gebracht en daar kreeg ik erge pijn. Hierop werd de pomp hoger gezet en dat hielp gelukkig. In totaal heb ik 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. De 3e dag gingen katheter en ruggenprik eruit. Na een paar plaspogingen, waarbij de hoeveelheid gemeten werd, mocht ik ‘s avonds om 8 uur naar huis.
Thuis
Thuis ging het de eerste dagen goed. Later kreeg ik… …
Een pijnlijke nek en hoofd. Ik dacht wat spierpijn te hebben, maar werd na een paar dagen zo duizelig, dat ik toch naar de huisarts ben gegaan. Hij vertelde dat de ruggenprik is gaan lekken en dan lekt er dus wat hersenvocht. Ik moest maar flink cola drinken! En ja hoor, dat hielp!!
…Een flinke blaasontsteking. Hier ben ik best ziek van geweest. Ik had hoge koorts en was rillerig, maar na een antibioticakuur was het ook gauw weer over.
…Hoewel ik toch een paar flinke wonden binnenin had merkte ik weinig van de hechtingen. In de periode dat de hechtingen loslieten begon ik iets te bloeden, terwijl ik vanaf de operatie zowat niks bloedde. Het was even een tegenvaller maar ik wist dat het kon gebeuren.
…Mijn darmen hadden het zwaar, het leek vaak net of ik weeën had. Ik zat er echt bij te puffen en het was erg pijnlijk. Gelukkig ging het met hulp van zakjes dulcofibre steeds beter.
Het verdere herstel is goed verlopen, na 3 weken heb ik geprobeerd weer te fietsen en dat ging goed. Niet lang, maar het voelde weer heerlijk! En dan weer eens wat doen in huis, wat meer bewegen.
Na 6 weken
De 6 wekencontrole was ook weer spannend, alle genas goed! Ik kreeg wel te horen, dat ik nooit meer dan 10 kg mag gaan tillen omdat mijn blaas nu aan erg korte banden hangt. De banden zijn niet zo stevig meer en kunnen opnieuw gaan uitrekken. Als mijn banden opnieuw vastgezet moeten worden zal waarschijnlijk een matje nodig zijn. Dat wil de gynaecoloog voorkomen en ik zit daar ook niet op te wachten!